 Wysłany: Sob 12:55, 28 Kwi 2007 Temat postu: |
|
| I tak dumali
Tak debatowali Że na umur się uchlali Ot i facet Ot i baba Zrozum jedno Niemozliwe Zrozum drugie Niepojęte Są na świecie: ziemi, niebie Rzeczy co są lepsze Gdy się je ostawia samym Bo za dużo chcąc się zwiedzieć Można zostać pomieszanym Na umyśle, sercu, ciele [Ja nie jestem feministka!!!!!!!!!!!!!!!!!!(No nie tak bardzo) To nie tak miało być!!!!Aaaaaaaa!!!!A początek był taki sympatyczny...Ech] |
|
| Wysłany: Sob 12:06, 28 Kwi 2007 Temat postu: |
|
| spokój, arvaan, niechaj baby swoje ględzą
ględzeniu ich nigdy końca nie położysz i tak tylko przy nas uchronią się przed nędzą babie w życiu nie dogodzisz 
Ja stąd idę, nie mieści się tu moje ego naleję rzęsiście Żywca, Żubra, czy to Okocima sobie tobie aravaan radzę podobnie, chodź kolego strzelimy z gwinta, leko malutko, by nie skończyć w grobie |
|
| Wysłany: Sob 11:54, 28 Kwi 2007 Temat postu: |
|
| sugerujesz iż że bez was sobie nie poradzimy?
jeśli to dla was prawda , to prawdę szydzimy! gdyż polowac nie umiecie sami zarabiac nie umiecie, to czego wy potwory od nas chcecie?! myślisz że gotowac nie umiemy? myślisz że polowac nie umiemy?! robimy co zechcemy! pomyśl sama moja droga ta prawda jest dla ciebie sroga: gdyż wy nic nie umiecie odpoczywc cały czas chcecie! to wy se bez nas nas nie poradzicie! takie jest już życie! |
|
| Wysłany: Sob 8:58, 28 Kwi 2007 Temat postu: |
|
| kto Ci obiad ugotuje?!
a kto dziecmi się zajmuje?! kto Tobą się opiekuje?! spróbuj, zamień się miejscami, cały dzień spędź z bachorami! a odechce Ci się życia będziesz szukał se ukrycia, a kto cierpi KRWAWE męki w każdy miesiąc, te udręki! krew oddaje w dobrej sprawie?! i oddaje życie prawie? by byc matką, dawac życie, więc swą gadkę schowaj skrycie. honor zwróc nam, a litosci naszej zaznasz |
|
| Wysłany: Sob 7:22, 28 Kwi 2007 Temat postu: |
|
| Ta, w rzyciach się wam poprzewracało
macie wszak lepiej niż kiedykolwiek nacieszcie się same, tak jak w Grecji to bywało. ( xD ) facet czcić was nie będzie jakkolwiek. Jeśli już się taki znajdzie - to faja z niego mientka wazeliniarz, włazirzyćnik, piesek na każde skinienie owinięty wokół paluszka kobiety i sam się nakręca toż to nie chłop, tylko ciapowate to stworzenie Jeszcze jedno, kobieta zaradna? z tych co znam, raczej żadna. |
|
| Wysłany: Pią 22:23, 27 Kwi 2007 Temat postu: |
|
| CZESC JEJ ODDAWAJCIE!
Albo Umierajcie! |
|
| Wysłany: Pią 21:44, 27 Kwi 2007 Temat postu: |
|
| nie tłumacz się słabością delikatnych kobiet
to zaleta, wszak siła i męskosc dana była Tobie. kobieta jest zwiewną, mądrą i powabną facet zaś dziwną istotą szkaradną! Kobieta jest czuła, roztropna, oddana i przez was, facetów, winna byc kochana. CZESC JEJ ODDAWAJCIE! |
|
| Wysłany: Pią 21:21, 27 Kwi 2007 Temat postu: |
|
| W twym rozumowaniu
Widać razy srogie Ktoś namieszał strasznie W biednej, romantyka głowie Złe doświadczenia Żale, bóle, płacze Kto zawinił temu Ogromowi rozgoryczenia |
|
| Wysłany: Pią 20:11, 27 Kwi 2007 Temat postu: |
|
| Widzę, że niewiele w tym ma doświadczenia
porzuć więc swoje romantyka marzenia. Dostaniesz od życia i od kobiety po pysku, boleć będzie, niestety. Im mocniej się zaangażujesz tym bardziej pożałujesz. I zrozumiesz naturę tych przeklętych czartów
Z nimi, już ci mówię - nie ma żartów. |
|
| Wysłany: Pią 15:51, 27 Kwi 2007 Temat postu: |
|
| zakończmy tą rozmowę panie, panowie
ile jeszcze razy swą prożbę ponowię?! przecież wszyscy to już wiecie, że po co kobiety na świecie? Gdyby nie potomstwo się kiedyś komuś wyśniło to by na świecie kobiet nie było! więc wy tu marzycie: "kobiety to życie" pytanie to dziś jest poważne : czy kobiety wogle są ważne?! |
|
| Wysłany: Pią 10:19, 27 Kwi 2007 Temat postu: |
|
| Prawisz głupoty moja droga
Wszak prawda jest tak sroga, że choć mężczyzny pragniecie czułego to i tak przystajecie przy osobie tego złego. Racja, mamy w mózgu obyczajowości braki rzeczywiste lecz logikę, chłodne myślenie mamy przeczyste I logika ta się nie zdaje przy waszych względów zdobywaniu, I również jest niedojrzała w czymś rzekomo nazywanym "kochaniu". Wiecie przecież, się ze mnąnie sprzeczajcie Tylko chłodną rację mi przyznajcie. W bajkach tylko czułe uniesienia macie zaś tutaj nie wiecie czego chcecie. (ja się nie poddam duecikowi femistek musiałbym mieć was baaaardzo głęboko w poważaniu) |
|
| Wysłany: Czw 23:03, 26 Kwi 2007 Temat postu: |
|
| I taką oto prawdę
Niesie to spieranie Śwętą i bezsprzeczną Pamiętaj kochanie Ponoć na świecie meskości kryzys panuje Ale nie martw się człowieku Kobieta drugorzędne miejsce uszanuje A jak kiedyś znowu Najdzie Cię ochota Prawić bezeceństwa, brednie Głupota Pomnij na te słowa wyżej napisane I zamlicz na wieki Albo zgiń za nie (Koniec??? Czy jeszcze dalej???) |
|
| Wysłany: Czw 22:00, 26 Kwi 2007 Temat postu: |
|
| rzekoma męskość ?! to tak "TO" nazywasz?
w tym honor? w tym wiarę? w tym rozum ukrywasz?! kobieta jest słabą,to o nią dbac należy a Wy ją kochacie gdy na łożu waszym leży! Paskudy wy jedne! wy nędzne robaki! w waszym mózgowiu widnieją spore braki! kobieta jest sacrum! czesc jej oddawajcie! a wasze "męskosci" przed nią ukrywajcie! kochac ją należy, ciągle pielęgnowac i przed złem wszelkim ją dzielnie uchowac! |
|
| Wysłany: Śro 22:15, 25 Kwi 2007 Temat postu: |
|
| Prawda, wszak wtedy rozważać można
wartość chłodnej brzytwy, żyletki i lodu lecz pókiś młoda, bądź ostrożna nie marnuj dziewiczej krwi za młodu. Mężczyznom z racji genetycznej powinności jaką przydała nam matka nasza natura z Bogiem należy się garść kobiecej uległości rzekoma męskość nasza wynikać musi bowiem z życiowej nad wami, sufrażystkami przewagi o równość walcząc, niszczycie naszą dominację a wołacie o prawdziwych mężczyzn pełnych odwagi, toteż lepiej nauczcie się robić nam dobrą kolację.
Same pod wami kopiecie dołki, dobrze wiecie a to dowodem tej waszej odwiecznej niedoli to jest, że lepiej nic nie powierzać kobiecie bo nieuchronnie, jak zwykle, sprawę ******oli. |
|
| Wysłany: Śro 14:36, 25 Kwi 2007 Temat postu: |
|
| Dzieci wiecznej żałoby
Dźwigają na swych barkach Ciężkie marmurowe groby A za nimi długie kroczą cienie Gracji czarciej pełne i kontrastu A przed nimi światłość wszelka niknie I cisza zamiera pełna głuchego wrzasku I nie usłyszą już nigdy jak ptaki śpiewają pięknie Ani nie zobaczą wschodu słońca o brzasku... Z ust twych strachu wrzask dochodzi otwartych w niemym grymasie ich knebel zniknął w krótkim czasie lecz tłumi wciąż co z nich przychodzi Zamknij usta, zamknij oczy Usłysz rozkaz, płacz, wołanie Słuchaj jak On pewnie kroczy Ku Tobie, na ostatnie spotkanie Dlaczego On na mnie spogląda? Nienaturalnie długi jest Jego cień. Początek Jego w duszy sięga weń? Na wyczłowieczenie ci On nie wygląda! A więc, kim jest? Więc kim jest? Czy duchem? Czy zjawą? Kłębiącą się w podmrokach nieubłaganego cienia Ulecz ich przed Nim, przed końca obawą Przed myślą o śmierci wszyslkiego istnienia. Ulecz ich myśli... Ostudź złudzenia... Zabij marzenia... Oducz myślenia Dzieci wiecznej żałoby Nie zaznają nigdy spokoju Los ich w rękach nienazwanego tworu Próżno szukasz zapomnienia I w piekle pozostają wspomnienia Gdy w piekle tkwią i gniją te najczarniejsze Tu gniją i te, o których warto nam pamiętać. My piszemy tutaj razem długie bielą w czerni wiersze Lecz nas goni czas już, z wami musze się pożegnać. Więc żegnam, w tej ciszy odchodzę do cienia lecz nie zapomnijcie w chaosie istnienia że płonie iskierka co spala złudzenia resztę zostawię Wam, do dopowiedzenia... - Chwila! dlaczegoż odchodzić? dlaczego znikać, niż na żywot się zgodzić? Odważnym nie samobójca do stracenia lecz ten, co bada niezbadany sens istnienia. Lecz warto pozostac w tym tłoku istnienia? - Warto szukać powodu, dla którego zostać Od tajemnicy skorupy, badać do jej rdzenia z innej perspektywy, należy badać życia postać. Czekając swego przeznaczenia Iść, upaść i powstać Wędrować odważnie na przód Bez celu Gdzies ku nieznanemu Biec na wschód Ku słońcu odległemu Co ozłoci wieczną żałobę I przemieni w jasnosć Czerń, smutek i trwogę - Cierpieć wolę tu na ziemskim padole niż nie żyć i utracić na zawsze wolną wolę Niechajże żyjmy tu w naiwnej, błogiej niewiedzy Wszak błogosławiona niewiedza od wszechwiedzy. Pojmiesz absolut i w nicość się obrócisz, morze w sól, ziemia w pył, płomień w popiół Nie widzę sensu dla którego walczysz i się kłócisz Wszak błoga niewiedza to duszy ludzkiej opium. Lecz z drugiej strony, czy śmierc jest niewolą? czyż to nie ona uwalnia Twoją i moją duszę? W pustym teatrze błądzisz bez końca Ty, dziecię żałoby, czy dziecię słońca? To wszystko teatr, a On jest panem rób, co Ci każe, a będzie Ci dane oglądac nieba, czy tak życ nam trzeba? Może nie trzeba Ale potrzeba O kurcze blade Chce czekolade Od tego bajania Aż boli bania To wasze myślenie Trwa nieskończenie Ach kiedyż, ach kiedyż nastąpi zakończenie?(pytanie retoryczne Razz ) a więc już kończmy panowie i panie bo zbędne jest takie to nasze gadanie co jest to będzie co było- nie wróci co robic mamy? czy z losem się kłócic? - Ja nie ustąpię moje panie! Jest śmierć pustką, a pustka niewolą. Głupotą również jest to i nią zostanie Wszak nici życia mocno nas bolą. Niech bolą. Niech krwawi i broczy. Może wtedy przejrzycie na oczy. A jeśli stare 'ście panie menopauzy i zmarszczek wam nie brak To rzeczywiście kończymy to gadanie. Nim dostanę w mój pusty łepetyny bak. Wszak co jest przyczyną tych nieszczęc? niedoli? czyż nie przez mężczyzny to serce wciąż boli? czyż nie przez mężczyzny jestesmy w niewoli? a jeden z nich nam tutaj biadoli.. o menopauzie? |
|